Waarschijnlijk herkennen heel veel van jullie het wel: de enorme zoektocht naar de reden van je gezondheidsklachten. Bij mij heeft dit jaren geduurd en ik weet dat ik daar (helaas) geen uitzondering op ben.

Op 13 mei 1995 werd ik geboren in Schiedam. Op het eerste gezicht leek ik een gezonde baby, totdat al snel bleek dat mijn voeding er keer op keer weer net zo hard uit kwam als dat het erin gekomen was. Ik bleek een koemelkallergie te hebben. Ik werd overgezet op andere flesvoeding en dat bleek te helpen. Na een tijd bleek ik zelfs over mijn koemelkallergie heen gegroeid te zijn!

Jarenlang ben ik gelukkig gezond gebleven. Zo ver ik me kan herinneren heb ik nooit ergens last van gehad. Ik was gezond, ging graag naar school, sportte graag en was gewoon een heel energiek meisje dat eigenlijk nooit ziek was. 

Helaas kwam daar rond mijn tiende jaar verandering in. Ik begon steeds meer fysieke klachten te krijgen. Pijnklachten, ernstige vermoeidheidsklachten, obstipatieklachten én ik moest regelmatig overgeven. Door mijn obstipatieklachten zijn mijn darmen meerdere malen verstopt geraakt. Zelfs zo ernstig verstopt geraakt dat mijn lichaam geen eten meer kon verdragen. Alles wat ik probeerde te eten, kwam er binnen vijf minuten weer uit. Regelmatig ben ik bij de huisarts of bij de huisartsenpost beland: ik begon namelijk uitgedroogd te raken omdat ik nog nauwelijks vocht binnen kon houden.

Na wat onderzoeken werd ik vervolgens naar huis gestuurd met laxerende middelen en vezelzakjes. Die vezelzakjes moest ik voor een hele tijd blijven gebruiken, want dat zou ervoor zorgen dat mijn darmen niet opnieuw verstopt raakte. Het hielp, maar toch waren zowel mijn ouders als ik benieuwd naar de oorzaak hierachter. 

Na talloze onderzoeken en jaren tobben kwam ik er middels bloedonderzoeken achter dat ik niet tegen gluten, lactose en ei kon. Naast deze drie grote allergenen stonden er nog een aantal andere dingen op mijn lijstje. Dingen die voor mijn gevoel niet heel erg van belang waren omdat deze makkelijk te vervangen waren.
 
Ik begon met het schrappen van al deze voedingsmiddelen en tot mijn grote verbazing knapte ik op. Mijn darmen deden weer gewoon hun werk, ik hoefde veel minder over te geven, had veel minder pijnklachten én ik was ineens een stuk energieker! De watten in mijn hoofd verdwenen en maakte plaats voor een helder hoofd.

Een grote zoektocht begon. Mijn moeder liep verdwaasd door de supermarkt, want wát kon ik nog eten? Gelukkig was dat een kwestie van tijd en hebben zowel mijn ouders als ik daar destijds hun draai in gevonden. En gelukkig zijn er in de loop van de tijd ook heel veel goede vervangers op de markt gekomen. Ook merk ik dat restaurants steeds vaker weten hoe ze met voedselintoleranties om moeten gaan. Op bovenstaande foto kreeg ik een heerlijk allergeenvrij dessert voor. Hoe leuk is dat?

Helaas heb ik doordat ik zó blij was dat mijn klachten verbeterde nooit een darmonderzoek uit laten voren. Ik heb dus nooit officieel de diagnose coeliakie gekregen. Of ik dit heel jammer vind? Niet per se, want wát was ik blij dat mijn klachten verminderden en dat ik weer eten kon verdragen! Toch zou ik graag willen weten of ik daadwerkelijk coeliakie heb omdat ik zo ontzettend gevoelig ben voor gluten. Één kleine kruimel maakt mij ontzettend ziek en zorgt ervoor dat ik dagenlang uit de running ben. Ben je nieuwsgierig naar de klachten die optreden na een dieetfout? Mijn ervaringen met een glutenfout of dieetfout vind je hier!

De afgelopen jaren heb ik ontzettend veel geleerd van eten. Ik ben ontzettend gaan houden van koken en bakken en vind het heel leuk om in de keuken te staan en nieuwe dingen uit te proberen. Ik merk dat ik nog nauwelijks moeite heb met de strenge dieetvoorschriften waar ik me aan moet houden. Natuurlijk is het af en toe moeilijk. Voornamelijk bij sociale gelegenheden waarbij ik zelf nauwelijks invloed uit kan oefenen op het eten. Dit ongemak valt echter he-le-maal in het niet bij het feit hoe erg ik opgeknapt ben! Ondanks het feit dat ik nog een andere chronische ziekte heb ben ik blij dat ik weer ”normaal” kan eten en ”de watten uit mijn hoofd” zijn verdwenen. Voor mijn gevoel lééf ik weer!